25 kwietnia 2013 r. w XIX Liceum Ogólnokształcącym im. Marii i Jerzego Kuncewiczów w Lublinie odbyło się uroczyste zakończenie konkursu literackiego "Czytam, więc jestem". W konkursie wzięły udział dwie uczennice z naszego gimnazjum: Natalia Pydyś z kl. III c i Weronika Różycka z kl. III d. Niestety żadna z nich nie mogła wziąć udziału w finale, ponieważ tego dnia gimnazjaliści pisali trzecią część egzaminu gimnazjalnego, test z języków obcych. Wielka szkoda, bo jak się okazało obie prace zostały nagrodzone w konkursie - Natalia zajęła I miejsce, a Weronika II miejsce w kategorii szkół gimnazjalnych. Nasze laureatki otrzymały pamiątkowe dyplomy i nagrody książkowe.
O czym pisały dziewczyny? Jeśli chcecie się dowiedzieć przeczytajcie krótkie recenzje ich prac.
O czym pisały dziewczyny? Jeśli chcecie się dowiedzieć przeczytajcie krótkie recenzje ich prac.
Praca Natalii Pydyś pt. „Kolejny
dzień” jest bardzo osobistą refleksją na temat książki i czytania w życiu
współczesnej nastolatki. W swojej pracy Natalia opisuje książkę i czytanie
jako formę ucieczki od rzeczywistości, ale także jako „motor życia” i sens
istnienia. Według niej książki nie tylko przyczyniają się do poprawy nastroju,
ale także odwrócenia uwagi od traumatycznej sytuacji, w jakiej znajduje się
nastolatka. Fikcyjny świat literatury pozwala na zapomnienie o troskach
codzienności. Czytanie nie jest więc tylko rozrywką i sposobem na spędzenie
wolnego czasu. To swoisty sposób na „uleczenie duszy”.
Praca Natalii formą nawiązuje do
pamiętnika lub internetowego bloga. Zdania są krótkie, proste, a słownictwo
niewyszukane, potoczne i naturalne. Narracja w pierwszej osobie liczby pojedynczej,
pytania retoryczne podkreślają emocjonalny, a nawet intymny charakter
wypowiedzi. „Kolejny dzień” podobnie
jak wpis na blogu można rozwinąć dopisując ciąg dalszy. Dzięki tym zabiegom
autorka pozostawia nas w niepewności -
nie do końca wiemy, czy Natalia stworzyła swój wewnętrzny portret, czy też
tylko przybrała inną tożsamość.
Praca Weroniki Różyckiej inspirowana hasłem „Czytam, wiec jestem”
zawiera refleksje na temat roli czytania w życiu współczesnej nastolatki.
Uczennica podkreśla rolę książki i czytania w rozwoju emocjonalnym i
intelektualnym młodego człowieka. Fragment wiersza Wisławy Szymborskiej pt. Gawęda o miłości ziemi ojczystej,
nie dotyczący wprawdzie miłości do książek, ale miłości do ojczyzny: „bez tej miłości można żyć (…), ale nie można owocować” doskonale charakteryzuje zdanie Weroniki,
że bez czytania nie ma ani pełnego życia, ani samorozwoju.
Przytoczone w pracy cytaty wzmacniają
wypowiedź, a także świadczą o erudycji autorki. Weronika przywołuje również
fakty z własnego życia i „historii” czytania jako poparcie swoich tez, co
uwiarygadnia jej opinię. W czasach, gdy 61% Polaków otwarcie przyznaje się, że
nie czyta, poglądy Weroniki, „że czyta, więc jest” oraz „że jest spragniona
literatury, jak roślina wody” dodają otuchy i budzą nadzieję. Opinia uczennicy
jest również budująca ze względu na małą popularność czytania wśród
współczesnej młodzieży.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz